{OS} AN EASY ASSIGNMENT
NIEL x ONG
Porn without plot
NC20+
.
.
.
.
หล่อเหลา โดดเด่น สูงสง่า ฉลาด สมบูรณ์แบบ
นั่นคือคำนิยามที่ใครๆก็มักจะใช้บรรยายลักษณะโดยรวมของชายหนุ่มร่างสูงเพรียวบางที่กำลังท้าวแขนทั้งสองข้างลงบนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่หน้าห้องโถงในขณะที่ดวงตากลมโตหลุบต่ำมองเนื้อหาที่ใช้บรรยายในการสอนจากบนจอโน้ตบุ๊ค โดยมือขวาขยับมาจดสิ่งสำคัญจากเนื้อหาเป็นระยะ
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นหน้าตาแบบนั้นกับท่วงท่าที่ดูสมบูรณ์ มีภูมิความรู้เหมาะกับการเป็นอาจารย์ที่สร้างความหฤหรรษ์ให้กับการเรียนการสอนเสียจริงๆ
นักเรียนมากกว่าครึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาบันทึกสิ่งสำคัญลงบนหน้าจอไอแพดของตนเองในขณะที่ “ดนุ” กำลังสนใจการมองอิริยาบถของผู้สอนเสียมากกว่า
ยามที่ดวงตาโตนั่นหลุบต่ำลงทำให้มองเห็นแพขนตาโค้งสวยได้รูป ดวงตากลมโตนั่นชอบมอง
กวาดไปรอบๆห้องเพื่อต้องการสื่อสารกับตัวนักศึกษาทุกคน และบางครั้งดนุคิดว่าสายตานั้นช่างเชื้อเชิญและเย้ายวนด้วยแรงดึงดูดบางอย่าง ช่างน่าหงุดหงิดที่เขาอยากให้สายตาคู่นั้นให้ความสนใจกับเขาเพียงแค่คนเดียว
ริมฝีปากบางๆนั่นที่คอยพูดเนื้อหาการสอนที่ดนุก็แทบจะไม่ได้สนใจฟังมันสักนิด
เขาสนใจแค่วิธีขยับของมันเท่านั้นแหละ
ดนุไม่เคยต้องการให้คาบเรียนนี้จบลง ตราบใดที่เขายังสามารถจ้องมองอาจารย์หนุ่มวัย 31 ปีนี้ได้ต่อไป และหากถามว่าเขาเคยทำอะไรไปมากกว่านี้หรือไม่
ก็ไม่……
เขาทำได้เพียงแค่ใช้ดวงตาเรียวคมของตัวเองมองอย่างจาบจ้วงทั้งใบหน้าและรูปร่างของอาจาย์คนนี้ก็เท่านั้น ก็อาจารย์ ‘อัคคี’ น่ะร้อนแรงสมชื่อเกินไป ขายาวๆนั่นมักจะมาพร้อมกับกางเกงพอดีตัวเสมอ เสื้อเชิ้ตบางๆก็เช่นกัน ประเทศไทยเองก็มีอากาศที่เป็นใจ บางทีเหงื่อของอัคคีก็อาบไปทั่วตัวยามรีบวิ่งข้ามตึกมาสอนจนอะไรต่อมิอะไรมันเผยชัดต่อหน้านักศึกษา แต่แค่ชั่วครู่เดียวที่แอร์เย็นๆนั่นก็ทำให้อาจารย์หนุ่มหยิบเสื้อคลุมชิ้นหนากลับมาใส่อีกครั้ง ดูเหมือนที่จริงเขาก็ไม่ได้แคร์อะไรที่มีนักศึกษามากมายจับจ้องร่างกายตัวเองอยู่
และทุกๆครั้งที่มองผ่านเนื้อผ้าบางยามมันเปียกเล็กน้อยลู่ไปกับลำตัว ดนุอยากจะระเบิดตัวเองให้ตายลงไปตรงนั้น ถึงแม้เขาจะชอบมองแต่ก็ละอายเกินกว่าที่จะจ้องไม่วางตา ก็เป็นเรื่องยากที่เขาต้องควบคุมตัวเองให้ใจเย็นไว้เสมอเพื่อไม่ให้จินตนาการจนอะไรต่อมิอะไรมันระเบิดแตกไปเสียก่อนแทน
เขาค่อนข้างมั่นใจมากจริงๆว่าในทุกๆเซคมันต้องมีอย่างน้อยมากกว่าหนึ่งคนที่คิดไม่ดีกับอัคคีอย่างที่เขาทำ อาจารย์หนุ่มน่ะระวังตัวเองน้อยเกินไปแล้วจริงๆ
อัคคีสอนหนังสือตามปกติ และเขาเองก็ลอบมองจากตรงนี้อยู่บ่อยครั้งเสมอ ใบหน้าหล่อนั่นราวกับจะจับอาการเขาได้ทุกทีที่สายตาเขาเผลอจาบจ้วงอัคคีมากเกินไป เมื่อสายตาของเราสบกันโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากบางนั่นมักจะยกยิ้มขึ้นมาเสมออย่างพึงใจ ก่อนจะกลับไปสอนต่อโดยไม่สนใจเด็กไม่ตั้งใจเรียนอย่างเขาอีก สิ่งนั้นทิ้งอาการประหม่าและใจเต้นไว้ให้เขาเสมอ
อาจารย์อัคคีร้อนเหมือนไฟ การกระทำเล็กๆน้อยๆพวกนั้นมีผลต่อหัวใจและอะดรีนาลีนในร่างกายของดนุ อยู่ห่างๆแค่นี้ยังร้อนจนแทบทนไม่ไหว หากได้อยู่ใกล้ๆเกรงจะว่าจะถูกไฟในจินตนาการตัวเองเผาตายเสียก่อน
“วันนี้พอเท่านี้ก่อน งานใหม่ที่ผมสั่ง ถ้าไม่เข้าใจก็โพสในกลุ่มถามทิ้งไว้เลยครับ จะเข้าไปตอบให้ ส่วนงานเก่าๆก็ทยอยส่งกันก่อนจะไม่เหลือคะแนนนะครับ”
ดนุส่ายหัว งานเงินอะไรเขาไม่เคยส่งแทบสักวิชา แม้จะมาจากการสั่งของอาจารย์อัคคีผู้น่าหลงใหลก็เถอะ ก็แน่ล่ะ เขาเป็นนักศึกษาปี 2 ที่ต้องการเพียงคะแนนเส้นยาแดงผ่าแปดให้มันผ่านๆไปเท่านั้นแหละ และเมื่อปีหนึ่งผ่านมันมาได้ด้วยดี ปี 2 เองก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรเช่นกัน เขาเตรียมเก็บไอแพดใส่กระเป๋าก่อนจะถามไถ่กับเพื่อนถึงมื้อเย็นที่จะถึง
“ดนุพล 463 เดี๋ยวมาพบที่ห้องพักอาจารย์สักครู่ก่อนกลับนะครับ ไม่มีคะแนนสักช่องผมกลัวว่าพวกคุณต้องไปดรอปเสียก่อน”
อัคคีประกาศหน้าห้อง ดวงตาไม่ได้จับจ้องคนอื่นนอกจากดนุเลย เขาชะงักและนึกสงสัย แต่เจ้าตัวสะพายกระเป๋าคู่ใจบนบ่าก่อนจะเดินออกไปก่อนแล้ว
“ไงล่ะไอ้สัส บอกแล้วว่าเขาโหด มึงก็ยังไม่ส่งงาน” จินต์พูดใส่เขาอย่างสมน้ำหน้า แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าเครียดอะไร
“ส่งบ้างไม่ส่งบ้างอย่างมึงทำมาพูด”
“เออๆ กลับเย็นมากไหมวะ อยากแดกอะไรไหมล่ะ เดี๋ยวกูซื้อแถวๆหอขึ้นไปแขวนหน้าห้องมึงให้”
“ไม่แน่ใจ ถ้าเย็นมากเดี๋ยวกูไลน์ไปสั่งข้าวแล้วกัน”
“เออๆ รีบมา ถ้ามึงกลับมาดึกมากเดี๋ยวกูฝากซื้อสังขยากับชาเย็นด้วยละกัน เจอกันที่หอเว้ย”
จินต์กับดนุคุยกันสักพักก่อนที่เขาจะเข้ามาล้างมือและเข้าห้องน้ำ ขายาวก้าวมาถึงหน้าห้องพักอาจารย์และพบว่าบริเวณนี้ช่างเงียบสงบ ตัวห้องพักห่างไกลกับห้องเรียนพอสมควร อดเผลอที่จะยินดีไม่ได้ว่าในห้องนั้นกำลังจะมีแค่เขากับอัคคี
ดนุเดินเข้าใกล้ห้องพักอาจารย์ด้วยความตื่นเต้น ยิ่งฝ่ามือหนากำลังจะเอื้อมไปเปิดประตู ใจยิ่งรู้สึกประหม่า กับคนๆนี้ ดวงหน้าหล่อคมดุๆนั่นกับสรีระผอมเพรียว ให้ตายยังไงก็ไม่น่าจะชิน
เมื่อเปิดประตูออก ดนุเดินเข้าไปมุมในสุดของห้อง อัคคีนั่งพิงเก้าอี้ทำงานด้วยท่าทีสบายๆ เป็นมุมใหม่ๆที่ดนุยังไม่เคยเห็น หากแต่เสื้อคลุมตัวนอกก็ดูดีพอที่จะทำให้เขายังคงดูภูมิฐานอยู่พอสมควร
“นั่งก่อนสิครับ” อาจารย์หนุ่มเผยมือเชิญเขานั่งฝั่งตรงข้ามอย่างเป็นกันเอง
“ขอบคุณครับ” ดนุตอบรับพร้อมกับค่อยๆนั่งลง มือหน้าเสยเส้นผมสีประกายแดงขึ้นด้วยความเกร็งไม่รู้จะเอามือไปไว้ตรงไหน
“คุณขาดส่งงานเยอะที่สุดเลยรู้ไหมดนุพล เอาง่ายๆคือไม่เคยส่งเลยดีกว่า” อาจารย์หนุ่มพูดพลางใช้นิ้วเรียวเลื่อนเมาส์ไปเรื่อยๆ ดนุไม่สนใจเนื้อหานั่นเท่าไหร่ เขาตื่นเต้นที่ได้จ้องมองริมฝีปากเล็กๆนั่นอย่างใกล้ชิดมากกว่า
“ผมตัดคะแนนสูงและวิชานี้อิงกลุ่ม ถ้าจะหวังรอดด้วยคะแนนสอบอาจจะเป็นไปได้ยาก” ริมฝีบากบางนั่นยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆถึงปัญหาที่ดนุก็รู้ดีอยู่แล้ว
ราวกับพูดคนเดียว เมื่ออัคคีเห็นว่าอีกคนไม่ได้ตอบอะไรกลับมาก็เหลือบสายตาจากหน้าจอไปมองเจ้าตัวว่ากำลังตั้งใจฟังอยู่หรือไม่ และเขาก็พบว่าดวงตาเรียวของนักศึกษาหนุ่มคนนี้จ้องมองเขาออกนอกหน้าอีกแล้ว ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองแต่ร่างบางคิดว่าดนุกำลังสนใจเขาอยู่อย่างแน่นอน บางทีเขาอาจจะต้องทิ้งเหยื่อล่อไว้เพื่อให้เหยื่อแสดงหลักฐานมากกว่านี้
“อ่า...วันนี้แอร์คงจะเสีย ค่อนข้างร้อนผมขอถอดสูทนอกหน่อยนะครับ”
อัคคีปลดเสื้อนอกลายตารางของเขาออกช้าๆ เนื้อผ้าหนาๆนั่นน่ารำคาญใจ เขาแอ่นตัวไปด้านหน้ายามที่ต้องปลดมันออกจากแขน อัคคีรู้สึกกสบายตัวขึ้นเยอะเมื่ออากาศสามารถถ่ายเทผ่านลำตัวของเขาได้สะดวกยิ่งขึ้น เขาทำมันอย่างเป็นธรรมชาติราวกับไม่ใช่การเล่นละครทั้งที่สายตายังแอบลอบสังเกตดนุอยู่ตลอด
ดนุนั่งมองการกระทำนั้นอย่างไม่เชื่อสายตา สติเขากำลังเตลิดเปิดเปิงเมื่อจังหวะการแอ่นมันทำให้เขาสังเกตเห็นจุดเด่นบนยอดอกทะลุผ้า “ซีทรู” สีดำนั่นออกมาได้ ตอนแรกเขาก็ไม่ได้รู้สึกร้อนอะไร จนกระทั่งตอนนี้ที่ภาพตรงหน้าเป็นตัวนำความร้อนชั้นดี เหงื่อกาฬของเขาเริ่มผุดออกมาจนต้องยกฝ่ามือหนาพัดเบาๆ อย่างน้อยก็ไล่ความประหม่าที่เกิดขึ้น
คนถอดเสื้อนอกน่ะมันเรื่องปกติ ไอ้ที่ไม่ปกติน่ะคือเนื้อผ้าของเสื้อตัวในต่างหาก
อึก…..
ลำคอใหญ่กำลังแห้งผาก สายตาของเขามันไม่สามารถโฟกัสไปที่ริมฝีปากได้อีกต่อไปในเมื่อความโดดเด่นมันเลื่อนลงไปอยู่บริเวณหน้าอกเสียหมด ผิวขาวๆนั่นเข้ากับผ้าซีทรูสีดำสิ้นดีราวกับจะฆ่าเขาให้ตายในจินตนาการ
ดนุพลกำลังไม่รู้จะเอาตัวเองไปไว้ที่ไหน แต่อย่างน้อยสายตาก็ไม่สามารถละไปจากร่างกายของอาจารย์หนุ่มได้เช่นกัน และอัคคีก็มั่นใจจากข้อพิสูจน์ของเขาแล้วว่าเขาไม่ได้คิดไปเอง
ริมฝีปากบางยกขึ้นน้อยๆเมื่อมั่นใจแล้วว่าเด็กคนนี้เสียอาการกับเขามานับครั้งไม่ถ้วนแล้วจริงๆ สายตาน่ะก็โกหกไม่ได้หรอก
ดนุกำลังพยายามมองหน้าเขาแทน แต่สายตานั้นมักจะวนกลับไปที่ตำแหน่งเดิมอย่างช่วยไม่ได้ อัคคีกำลังรู้สึกถูกรุกล้ำแม้ไม่ได้มีใครแตะต้องเขาแม้แต่น้อยเวลาที่ถูกจับจ้องในที่ๆควรจะถูกปกปิด แต่มันก็จุดประกายอารมณ์บางอย่างในตัวของอัคคีได้ดีมากทีเดียว และเขาไม่ต้องการให้เราจบลงที่การบอกให้ดนุไปทำงานเฉยๆหรอก
“สนใจอะไรอยู่เหรอครับ คุณดนุพล คุณไม่ควรมองหน้าอกของผมในขณะที่เรากำลังคุยเรื่องการเรียนอยู่นะครับ” ดนุชะงัก เงยหน้ารีบเขาสบตาของอัคคีทันที รู้สึกลนลานราวกับเด็กน้อยทำผิดครั้งแรกแต่ถูกจับได้
“อ...เปล่าครับ ผมแค่ คือ ไม่เคยเห็นจารย์ใส่เสื้อแบบนี้น่ะครับ ก็คิดว่ามันคงจะเย็นดี”ดนุตอบแถแบบข้างๆคู
อัคคีขำพรืด เด็กน้อยก็คือเด็กน้อย เหตุผลตลกและดูเสียอาการไม่สมกับเป็นหนุ่มฮอตประจำเซคแถมยังไม่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองเอาเสียเลย ทั้งๆที่สายตาเรียวคมนั่นน่ะดูอยากจะพุ่งเข้ามารุ่มร่ามกับร่างกายของเขาจะแย่ และตัวเขาเองก็ชอบฝ่ามือหนาๆกับไหล่กว้างๆนั่นของดนุจะตายไป ไม่เห็นจะต้องทำให้เรื่องมันยาก
เขามาที่นี่เพื่อสอนสิ่งที่ตัวเองเชี่ยวชาญให้กับนักศึกษา
ไม่ได้มาเพื่อรักษาจรรยาบรรณข้ออื่นอยู่แล้วนี่
เพราะอย่างนั้นหวังว่าข้อตกลงระหว่างเรามันคงจะไม่ยากเกินไป
อัคคีลุกขึ้นยืน ขายาวๆในกางเกงหนังพอดีตัวก้าวไปล็อคประตูอย่างเชื่องช้า ดนุยังคงมองตามอย่างไม่สามารถบังคับตัวเองให้ละสายตาไปได้ เขาค้นพบจุดน่าสนใจใหม่บนร่างกายของอัคคีแล้วอีกหนึ่งจุด อ่า…
ความจริงเขามั่นใจว่าบนเรือนร่างของอัคคีก็น่าสนใจทุกจุดนั่นแหละ
“เรามาคุยเรื่องเกรดของคุณอย่างจริงจังกันดีกว่า” อาจารย์หนุ่มชวนเข้าเรื่องทั้งๆที่เขาเพิ่งเห็นว่าดนุเพิ่งลอบมองสะโพกเขาอยู่หยกๆ
อัคคีเดินกลับมา ทิ้งสะโพกลงบนขอบโต๊ะข้างๆกับที่ดนุนั่งอยู่ สบตากับดนุอย่างจริงจัง ตอนนี้ไฟในตัวของเขามันถูกจุดติดและมันลุกลามจนเขาห้ามตัวเองไม่อยู่แล้ว
“ครับ”
ให้ตาย ดนุไม่คิดว่าตัวเองจะมาอยู่ในจุดนี้ได้ เขาไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองหรอกว่าคนที่เขาเฝ้าลวนลามทางสายตากับจินตนาการกำลังทำเหมือนให้ท่าเขาอยู่แบบนี้ ดนุไม่ใช่ไก่อ่อน เขาเจนสนามรักพอสมควร แต่อาจารย์อัคคีน่ะเป็นผู้ชายที่หล่อแถมยังเพอร์เฟคเกินไป เขาอยากจะห้ามไม่ให้ตัวเองคิดเข้าข้างตัวเองเกินไป
“ผมบอกตรงๆนะ คุณไปดรอปเถอะถ้ายังจะไม่ส่งงานกันแบบนี้น่ะ ค่าหน่วยกิตไม่ใช่ถูกๆนะครับ ถ้าไม่ผ่านก็เปลืองเงินที่บ้านเปล่าๆ ไว้พร้อมค่อยกลับมาใหม่ไหม ?” ใบหน้าหล่อแสดงความจริงจังออกมาจนดนุไม่อาจปฏิเสธ เพียงแต่จิตใจของเขามันกระวนกระวายกับร่างกายคนตรงหน้ามากเกินกว่าเรื่องเรียนไปมากโขแล้ว
“ผมจะรีบส่งงานครับ ขอโทษทีครับ”ดนุพยายามควบคุมสติที่มันกระจัดกระจายและเอ่ยขอโทษ เขาเริ่มรู้ตัวว่าตอนนี้แกนกลางของร่างกายมันเริ่มขยายตามจินตนาการที่ไม่คงที่ และเขาต้องรีบตอบรับเพื่อออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“ผมรู้นะว่าคุณขี้เกียจไม่อยากทำงาน” อาจารย์หนุ่มจ้องตาเขาอย่างไม่ลดละ ดนุเถียงอะไรไม่ได้ เขาก็ขี้เกียจจริงๆ แต่ถ้าต้องเลี่ยงการเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ละก็เขาจะลองคิดดูเรื่องกลับไปทำงานที่คั่งค้าง
“.....”
“คุณมีวิธีผ่านในแบบขี้เกียจๆอยู่นะ คุณอยากลองดูไหมครับคุณดนุ”
“..........” ดนุยังคงเงียบต่อไป เขาไม่รู้ว่าอาจารย์หนุ่มจะทำอะไรต่อไปอีก
อัคคีขยับจากการนั่งบนโต๊ะมาเป็นยืนต่อหน้าดนุที่กำลังนั่งทำหน้าเป็นหมางงอยู่ ตอนนี้ดนุอาจจะกำลังและสับสนและไม่เชื่อ หากแต่อัคคีกำลังอยากลิ้มรสความสนุกสนานเป็นอย่างมากเลยทีเดียว และเขาพร้อมก้าวผ่านเส้นศีลธรรมที่ไม่ได้มีความหมายมากนักในทุกเมื่อ
ลำตัวบางโค้งลงไปหาดนุให้ใกล้ขึ้น ความโดดเด่นตรงช่วงอกนั้นยิ่งสร้างความปั่นป่วนให้กับดนุเข้าไปใหญ่เมื่อมันอยู่ในระดับสายตาของเขาพอดี
“ผมรู้ว่านะ….ดนุพล คุณน่ะจ้องผมทุกคาบเลย”
“...........คือ ผม”
“ตอนนี้คุณก็ยังจ้องตัวผมไม่วางตาด้วยซ้ำ”
“.......” เขาเงียบเมื่อไม่สามารถอธิบายอะไรได้อีก
“คุณน่าจะรู้วิธีจัดการกับมันดีนะ ผมเปิดโอกาสให้ขนาดนี้”
ริมฝีปากบางกระซิบเบาๆที่ข้างหูของดนุ เขาแทบไม่อยากเชื่อหูตนเองว่าคนอย่างอาจารย์อัคคีกำลังเอื้อมโอกาสให้เขาขนาดนี้
สาบานได้ว่าดนุอยากใช้แรงทั้งหมดที่มีกับคนตรงหน้า เพียงแต่ยังไม่กล้าจะกระโจนลงไปเท่านั้นเพราะเส้นคำว่านักศึกษากับอาจารย์มันยังค้ำคอเขาไว้อยู่
เขาไม่มั่นใจอะไรสักอย่าง นอกจากกลิ่นหอมและรูปร่างเย้ายวนตรงหน้า
“นุ..มองพี่มาตั้งนาน ไม่อยากลองรู้จักกับพี่ลึกมากขึ้นกว่าคนอื่นเหรอครับ หืม?”
ความนิ่มหยุ่นของริมฝีปากเล็กงับเข้าที่ใบหูของดนุเบาๆยิ่งปลุกปั่นอารมณ์ในตัว และสรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้การตัดสินใจของเขาเกือบถึงขีดสุด อัคคีรู้ดีว่าการเป็นนักศึกษาจะหวาดกลัวเรื่องอะไร ถ้าเขาแทนตัวเองว่าพี่ ความรู้สึกผิดในใจของเด็กคนนี้จะน้อยลง
“จะ….มีใครรู้เรื่องของเราไหมครับ”
ดนุถามสิ่งสุดท้ายในใจด้วยความสับสน ลังเล หากแต่มันก็เป็นปราการด่านสุดท้ายของอารมณ์เขาแล้วในตอนนี้เช่นกัน
“ไม่มีหรอกครับ”
“.......”
“แค่เราสองคนก็พอ”
สิ้นเสียงตอบรับ ราวกับกุญแจปราการด่านสุดท้ายได้ถูกไข มือหนาของตะปปขยำเข้าที่บั้นท้ายเต่งตึงในกางเกงหนังอย่างว่องไว บีบเคล้นมันราวกับต้องการให้มันแหลกคามือ อัคคีตอบรับด้วยการหัวเราะชอบใจ อาจารย์หนุ่มรู้ทันทีว่าเด็กคนนี้ตกหลุมสเหน่ห์ของเขาอย่างง่ายดาย เขาชื่นชอบเวลาได้ทำอะไรที่ไม่ถูกต้องนัก มันดิบเถื่อน ท้าทาย และตื่นเต้นจนแค่คิดอัคคีก็แทบจะสุขสมกับตัวเอง
อัคคีกำลังแผดเผาดนุลงในกองเพลิง หากแต่เขาเองกลับถูกปรนเปรอจนแทบจะเหลวเป็นขี้ผึ้งลนไฟเช่นกัน ปลายลิ้นของดนุที่ละเลงเล่นกับยอดอกของเขาอยู่ไม่ขาดก็ทำให้เขาแทบยืนไม่อยู่เพราะรู้สึกดีจนจะขาดใจเหมือนกัน ริมฝีปากหนาอิ่มกับลิ้นผลัดกันทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม ทั้งดูดดุนและเลียวน ทำสลับไปมาสองข้างบนผ้าเนื้อบางจนเปียกชุ่มเป็นวงกว้าง
เขาใช้นิ้วเรียวของตนเองเล่นกับอีกข้างเพื่อเติมเต็มในยามที่ดนุกำลังเล่นกับอีกฝั่งอยู่ รู้สึกดีจนอยากจะหัวเราะออกมาอีกครั้ง
เขากำลังทำเรื่องผิดจรรยาบรรณกับนักศึกษา….ในสถานที่ศึกษา
น่าตื่นเต้นสิ้นดี แต่ต่อให้มีกฏห้ามทำอะไรแบบนี้ มันก็คงไม่สามารถมีขาเดินมาลากเขาออกจากดนุได้แล้วในตอนนี้
อัคคีเลื้อยมือข้างหนึ่งไปโอบรอบลำคอหนาของนักศึกษาตัวเองไว้ ในขณะที่อีกมือก็ดันให้ดนุหยุดเล่นกับยอดอกของเขา ในตอนนี้แค่การเล้าโลมกันบนโต๊ะมันเติมเขาไม่เต็มอีกต่อไป
“อะ..โอ้ย อย่ากัด” เขาพูดใส่ดนุเสียงอ่อนเมื่อดนุยอมทำตามแต่โดยดี หากแต่ยังมิวายใช้ฟันซี่หน้ากัดหยอกล้อกับยอดอกของเขาเบาๆก่อนจะขืนตัวเองออก
“ข้างหลังมีโซฟา พาพี่ไปหน่อยสิครับ”
อัคคีใช้ขาเรียวในกางเกงหนังเกี่ยวเอวของดนุไว้ มือบางทั้งสองคล้องไปที่ลำคอหน้า และมอบจุมพิตเบาๆบนริมฝีปากอิ่มให้รางวัลที่ทำหน้าที่ปรนเปรอเขาได้เป็นอย่างดี
ดนุกระชับมือหนาของตัวเองไว้ที่สะโพกอวบอิ่ม เขาจ้องตากับอัคคีโดยไม่มีใครลดละ เมื่อเราถึงโซฟา พื้นที่ของมันใหญ่พอที่เขาจะโยนอาจารย์หนุ่มลงไปและขึ้นคร่อมตามไปทันที
เราจูบกันอย่างดูดดื่มจนเกิดเสียงครางในลำคอทั้งคู่ ทั้งริมฝีปากที่ดูดดึงและลิ้นที่เกี่ยวพันยามจูบกันอย่างลึกซึ้ง เขาทั้งคู่ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วนอกจากแรงราคะที่เกิดขึ้นมาอย่างยากจะดับลง ดนุติดใจยอดอกสีหวานนั่นอย่างช่วยไม่ได้ เขาขยี้มันมันผ่าเนื้อผ้าจนผิวขาวๆเริ่มเปลี่ยนเป็นรอยแดง มือหนาทั้งสองปลดกระดุมเสื้อซีทรูนั่นออกอย่างรวดเร็วเพื่อให้ความเกะกะมันพ้นทาง
อัคคีพึงพอใจมากที่ดนุเป็นเหมือนน้ำมันที่ลุกโชนขึ้นเพราะเขาอย่างง่ายดาย เสื้อผ้าของเราทั้งคู่หลุดลุ่ยไม่ต่างกัน
เราจ้องตากันในทุกครั้งที่ผละริมฝีปากออก ท่อนขาเรียวเล็กถูไถเข้ากับแกนกลางลำตัวของดนุที่แข็งขืนและตื่นตัวอยู่ใต้กางเกง เขาผลักนักศึกษาหนุ่มอย่างแรงก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกคร่อมและลุกไปนั่งทับส่วนอ่อนไหวนั้น ใช้สะโพกบดลงอย่างเย้ายวน
เขาอยากเล่นกับดนุให้เยอะๆ
“จารย์...ผมไม่ไหวแล้ว” อัคคีชอบ ชอบที่เขาสามารถควบคุมเด็กคนนี้ได้ดั่งใจ เขาอยากจะปลุกปั่นมันมากกว่านี้ ยิ่งทรมานมากเท่าไหร่ ยามที่ได้ครอบครองมันจะยิ่งสุขสมกว่าเป็นร้อยเท่าไม่ใช่หรือ
"เรียกพี่สิ อย่าเรียกอาจารย์"
เสียงกระซิบเบาๆราวกับคำล่อลวงให้ไม่มีใครต้องคิดถึงเส้นศีลธรรม
"พี่...พี่ ผมไม่ไหว"
หนุ่มน้อยเหมือนจะร้องขออีกครั้ง อัคคีจึงก้มลงไปจูบปิดปากพร้อมกับถูไถสะโพกไปเรื่อยๆ เขาเองก็ทรมาน เด็กนี่จูบเก่งเป็นบ้า การกระตุ้นคนใต้ร่างก็ส่งผลให้ส่วนหน้าของเขาเองก็ตึงจนเริ่มปวดมากแล้วเหมือนกัน
ดนุที่ถูกจูบปิดปากอยากจะคลั่งตาย มันร้อนแรงแต่ในขณะเดียวกันก็ทรมานเพราะเขาทำอะไรกับส่วนกลางของตัวเองไม่ได้เลย แม้แต่ซิปก็ยังไม่ได้รูดลงมาด้วยซ้ำ
“อะ..อืมม...”
มือเล็กของอาจารย์ปลดซิปกางเกงหนังของตัวเองลงเผยให้เห็นถึงกางเกงชั้นในที่โป่งนูน เขาดึงกางเกงในตัวเองลงช้าๆ คว้าแกนกลางของตัวเองออกมาบีบคลึงมันอย่างสนุกมือและครางในลำคอเบาๆอย่างสุขใจที่ได้ควบคุมสถานการณ์
“ขอผมทำของตัวเองด้วยได้ไหม” ดนุดันหน้าอัคคีออก เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ยิ่งรับรู้ว่าคนบนร่างกำลังปรนเปรอตัวเองเขายิ่งรู้สึกไม่ยุติธรรม
“เอาสิ ” อัคคียิ้มยวนใจอีกครั้ง เขากระเถิบสะโพลงยอมให้อิสระแก่ดนุ เขาใช้มืออีกข้างของตัวเองปลดซิปและกระดุมกางเกงให้ดนุอย่างง่ายดาย และทันทีที่ซิปถูกปลด ความพองคับแน่นก็แทบจะทะลุออกมาจากกางเกงบอกเซอร์ของเด็กหนุ่มอยู่แล้ว ซึ่งความใหญ่ของมันยิ่งทำให้จินตนาการของอัคคีสนุกสนานยิ่งขึ้น
เขาเล่นกับตัวเองอย่างสุขสม เหยียดหลังตรง หลับตาและกัดริมฝีปากล่างเบาๆเพื่อระบายความอัดอั้นยามที่มือกำลังขยับขึ้นลง มองจากคนที่อยู่ใต้ร่าง ตอนนี้อัคคีที่กำลังช่วยตัวเองอยู่บนตัวของดนุเซ็กซี่ยิ่งกว่าหนังโป๊ทุกเรื่องที่เคยดูมา เขาล้วงลงไปที่แกนกายที่คับแน่น ขยับขึ้นลงและใช้นิ้วโป้งบดคลึงส่วนหัวเบาๆและค่อยๆเพิ่มความถี่รัว
ดนุอยากรีบเสร็จจากตรงนี้และอยากจะแข็งใหม่อีกรอบเพื่อกระแทกมันลงไปบนสะโพกอิ่มนั่นจนกว่าอาจารย์คนนี้จะเสียวจนขาดใจ ภาพตรงหน้าบวกกับความคิดยิ่งทำให้เขาเกือบถึงฝั่งฝัน แต่อัคคีกลับคว้ามือเขาออกไปเสียก่อน
“อะ...ทำไมครับ” ดนุสงสัยปนหงุดหงิด เขาเหมือนถูกตัดสะพานทั้งที่วิ่งเกือบจะถึงฝั่ง
อัคคีไม่ได้กล่าวให้คำตอบ หากแต่เขากลับโค้งตัวลงไป ใช้มือข้างหนึ่งจับประคองแท่งร้อนไว้ก่อนจะใช้ลิ้นเล็กๆนั่นเลียตั้งแต่โคนจรดปลายหัวและก็ใช้ปากอุ่นๆครอบลงไปทั้งแท่งทันที
ดนุเหมือนโดนไฟช๊อต อารมณ์ของเขาแล่นปรี๊ดเมื่อได้รับการปรนเปรอทางปาก อาจารย์คนนี้คงไม่ได้มีดีแค่การใช้ปากเพื่อสอนคน แต่ยังใช้อมไอ้นี่ได้สุดยอดอีกต่างหาก จังหวะการห่อปากและการขยับขึ้นลงเหมือนพาเขาขึ้นเรือติดสปีดเพื่อไปถึงฝั่งเร็วขึ้น อดคิดไม่ได้เลยว่าที่ผ่านมาจินตนาการของเขายังไม่เท่าของจริงเลยสักนิด วิธีขยับปากของอัคคีน่ะดีมากจริงๆ ดนุเผลอตอกสะโพกกลับไปอย่างห้ามไม่ได้และได้รับสายตาดุๆนั่นปรามให้เขาอยู่เฉยๆ
“ซี๊ด…...ไม่ไหว...ผมจะถึงแล้วพี่”
อัคคีอมให้เขาสักพักดนุชักเริ่มจะทนไม่ไหว สายตาฉ่ำวาวยาวที่คอยจ้องมามองปฏิกริยาของเขายิ่งเป็นตัวเร้าอารมณ์ ความต้องการมันแล่นมาถึงขีดสุด ปากเล็กๆนั่นยิ่งเร่งความเร็วและปลายลิ้นก็ขยี้ที่ส่วนหัวอย่างรู้งาน อีกเพียงครู่เดียวอัคคีก็รู้สึกถึงแรงพุ่งที่เข้ามาในปากของเขา ปากเล็กรีบถอนออกทันทีทำให้ความต้องการที่ยังคงออกมาไม่หมดมันพุ่งเข้าที่ช่วงปากของเขาเต็มๆ แถมยังกระเด็นไปเลอะบางส่วนบนร่างกาย
“คราวหลังจะแตกทันทีก็บอกกันหน่อย พี่ไม่ได้ชอบกินขนาดนั้น”
อัคคีบ่นงึมงัมทั้งที่ยังมีน้ำกามของดนุจำนวนมากติดอยู่ที่ริมฝีปาก นิ้วเล็กๆค่อยๆปาดออก ภาพที่ดนุเห็นไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเสร็จแล้วแล้วอยากพอเลย ใช้เวลาไม่นานในการนั่งมองภาพอาจารย์บนตัวเขา เขาก็ค่อยๆกลับมาแข็งขืนอีกครั้งและแม้จะยังไม่เต็มที่ดี แต่ก็น่าตกใจ
“โห มันจะไวไปหรือเปล่าเรา พี่ยังไม่เสร็จเลยนะรอบแรก” ตากลมมองมันอย่างเหลือเชื่อ นี่อาจจะเป็นด้วยเรื่องของความแข็งแรงของเด็กหนุ่มสินะ ยิ่งคิดเขายิ่งอยากเอามันเข้าไปในตัวจะแย่
“ผม...อยากใส่เข้าไป ตอนนี้ทำได้ไหมครับ” ดนุเองก็เหมือนเชื้อเพลิงชั้นดี เขาไม่สามารถดับลงได้และยิ่งต้องการการเผาไหม้มากขึ้นไปอีก เขารู้ว่าเราต้องเข้ากันได้ดีกว่าแค่การใช้ปากเพียงเท่านั้น
“มีถุงยางหรือเปล่า” อัคคีถาม นึกสนุกยังไงเขาก็ยังไม่อยากสดตอนนี้อยู่ดี
“ถ้าผมบอกว่าไม่มี…..” ดนุหน้าเสีย เขารู้ว่าเราไม่ควรสด แต่เขาเพิ่งใช้มันหมดไปและยังไม่ได้ซื้อใหม่ ถ้าเขาจะพลาดโอกาสเพราะถุงยางหมดวันนคงจะหัวเสียน่าดู
อัคคียิ้มขำ เด็กนี่แสดงอาการและสีหน้าออกมาได้ชัดเจนอย่างปิดไม่มิด ดูก็รู้ว่าอยากเอาเขาใจจะขาดจนถึงกับหน้าเสียที่ไม่มีถุงยาง แต่คนอย่างเขาเหรอจะไม่มีเก็บไว้ เขามีตั้งแต่ 52 จนถึง 56 นั่นแหละ เล็กกว่านั้นก็คงไม่รับหรอก
“ไซส์อะไรล่ะ” อัคคีถามพลางลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะทำงาน
“54 ครับ” ดนุตอบ อัคคีพยักหน้า แต่ในใจเขากลับคิดว่ามองตาเปล่าออกจะเหมือน 56 แต่ช่างเถอะ มันไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ใหญ่ไปก็เท่านั้นถ้าทำแล้วไม่เสร็จ
เขาหยิบถุงยางออกมา 2 ซองพร้อมกับขวดเจลหล่อลื่น ดวงตากลมโตจ้องมองขนาดที่ค่อยๆขยายด้วยความพอใจ ริมฝีปากเล็กจุ้บเบาๆที่ส่วนปลายเมื่อมันตื่นตัวเต็มที่ ก่อนจะเป็นฝ่ายสวมใส่เครื่องป้องกันให้กับดนุ
“นุรู้ไหมว่าพี่ต้องเตรียมตัวก่อน เราอยากทำหรือจะให้ที่ทำเองดีล่ะ”
คนโตกว่าเอ่ยถามขณะที่แกะเจลหล่อลื่นขวดใหม่เอี่ยม ดนุชะงักไป เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ไม่เคยศึกษาอะไรแบบนี้มาก่อน คู่นอนของเขาเหมือนจะเตรียมตัวเองมาเรียบร้อย แต่กับอาจารย์อัคคี เขาอยากลองทำ
“ถ้าไม่ขยายมันน่ะ เอาเข้าไปไม่ได้หรอก มันจะเจ็บ ของนุมันใหญ่นะ” อัคคีอมยิ้ม ดนุเองก็เขินที่ถูกชมต่อหน้า
“ผมอยากลองทำให้ครับ”
อัคคีจัดแจงบีบเจลลงบนมือดนุจนท่วม หลังจากนั้นเขาก็เอนตัวพิงโซฟาอีกด้านก่อนจะค่อยๆแยกขาทั้งสองข้างออกช้าๆ มือเรียวเอื้อมไปวางไว้ตรงสะโพกก่อนจะเอ่ยเชิญชวนดนุให้ศึกษาร่างกายของเขา
“คิดว่านุน่าจะรู้ว่าต้องทำยังไง ก็คล้ายๆของผู้หญิงนั่นแหละ แต่อย่ารีบร้อนนักล่ะ”
ร่างบางเอ่ยทิ้งท้าย ดนุแทบจะเป็นบ้าเมื่อจีบพับสีหวานอยู่ห่างเขาแค่เอื้อม เขากำลังจะได้ใช้นิ้วสำรวจช่องทางนั้นของอาจารย์หนุ่ม นิ้วชี้เป็นนิ้วแรกที่ค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางก่อน มันตอดรัดจนเขารู้สึกได้
“อะ..อื้อ! ค่อยๆ เร็วไปพี่จะเจ็บ”
ดนุค่อยๆคว้านลึกเพื่อเบิกขยายช่องทางและหาตำแหน่งที่ถูกต้อง เขาค่อยๆสอดนิ้วกลางของตัวเองเข้าไปอีกนิ้วแล้วคว้านลึกกว่าเดิม ดนุทดลองงอนิ้วและสัมผัสไปเรื่อยๆทำเอาคนใต้ร่างครางเสียงแผ่วจนกระทั่งอาจารย์หนุ่มตัวกระตุก
“อะ..อื้อ นั่นแหละ”
ช่องทางนั้นตอดรัดเขารุนแรง อัคคีส่งเสียงครางดังๆออกมา ดนุรู้ทันทีว่าเขาเจอประตูสวรรค์ของอัคคีแล้ว เขาเร่งความเร็วและลึกมากยิ่งขึ้น
“ฮะ...อ๊า!! ชะ..ช้าๆนุ” คนอายุมากกว่าพูดเสียงสั่น ดนุไม่รอช้าสอดนิ้วเข้าไปอีกนิ้วทันที อาจารย์หนุ่มถึงกับหอบหายใจทำหน้าเหยเก เขารู้ว่าอัคคีกำลังเจ็บ แต่เดี๋ยวมันจะดี
สามนิ้วของเขากระทุ้งเข้าออกโดนจุดสวรรค์ของอัคคีไปไม่รู้ว่าเนิ่นนานเท่าไหร่ ร่างบางบิดตัวเร่าส่งเสียงครางหอบ
“ฮ..อ๊าา! นะ..นุ ไม่เอา ไม่เอานิ้วแล้ว…..”
ดวงตาฉ่ำน้ำเว้าวอนขอการเติมเต็มขั้นสุดท้าย อัคคีไม่อยากเสร็จด้วยนิ้ว เขาต้องการของดนุมากกว่า ดนุถอนนิ้วทั้งสามออก อัคคีหายใจอย่างเหนื่อยหอบแทบทนไม่ไหว เรี่ยวแรงน้อยลงจนไม่สามารถคุมเกมได้อีกต่อไป
“เอาของนุเข้ามาเร็ว พี่ไม่ไหวแล้ว”
แน่ล่ะ ดนุเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน ภาพของผู้ชายที่เขาเฝ้ามองและจินตนาการถึงบ่อยๆกำลังนอนอ้าขาร้องขอให้เขาเข้าไปในตัว เขาอยากบันทึกภาพในสมองแล้วถ่ายทอดออกมาเป็นวีดีโอเพื่อเก็บไว้ดูในยามต้องช่วยตัวเองชะมัด
เด็กหนุ่มใช้มือทั้งสองแหกขาของอัคคีให้กว้างขึ้นไปอีก กางเกงหนังเข้ารูปนั้นเกะกะ หากแต่มันเพิ่มความเซ็กซี่มากจนเขาไม่ต้องการถอดมันให้พ้นไป เขาจ้องมองภาพที่อาจารย์หนุ่มในเสื้อซีทรูสีดำหลุดลุ่ยกำลังอ้าขารับเขากว้างขึ้นกว่าเดิม แกนกายสีชมพูแข็งขืนมีน้ำเยิ้มซึมออกมาบริเวณหัว ใบหน้าหล่อเหนื่อยหอบเพราะความเสียวซ่านและดวงตาฉ่ำนั้นก็เต็มไปด้วยความต้องการ ผมที่เซทตัวปรกลงมาบบางส่วนเพราะหัวถูไถไปกับโซฟา เขาอยากถ่ายรูปนี้ไว้ใช้ปรนเปรอตัวเองในครั้งถัดๆไปเหลือเกิน
“อ๊ะ..โอ้ย!! อ อึก อื้ออ พี่เจ็บ!”
ดนุชโมลเจลเพิ่มลงที่แท่งร้อนที่แข็งขืนเต็มที่ของตนเองก่อนจะกดลงในช่องทางรักทันทีโดยไม่ได้บอกกล่าวอัคคีก่อน ความฝืดเล็กน้อยจากความใหม่และความใหญ่โตทำให้มันเข้ายากกว่านิ้ว แต่ความลื่นของเจลทำให้ดนุใช้แรงทั้งหมดตอกเข้าไปได้ไม่ยากเกินไปนักโดยไม่ได้ฟังเสียงทัดทาน
เมื่อเห็นว่าอัคคีเริ่มหายเจ็บ ดนุก็เริ่มซอยสะโพกของตัวเองเข้าออกช้าๆ ดวงหน้าหล่อของคนใต้ร่างแสดงออกถึงอารมณ์ที่พุ่งสูงเมื่อความเจ็บหายไป ดนุโน้มตัวลงไปละเลงยอดอกเต่งตึงนั่นอีกครั้งก่อนจะเพิ่มความถี่ในการขยับมากขึ้น ช่องทางของอัคคีตอดรัดเขาแน่นเป็นอย่างดีจนอดครางเสียงทุ้มออกมาไม่ได้
อา..ไม่ต่างจากที่ฝันเอาไว้เลย
แกนกายของเขากำลังผลุบเข้าออกอย่างถี่รัวและแรงมากขึ้นตามอย่างที่ใจเขาปราถนา เขามั่นใจว่ามันกระแทก ตอก และย้ำโดนจุดกระสันต์ของอัคคีในทุกๆครั้ง
คนใต้ร่างครางไม่เป็นภาษา เขาเองก็ทนไม่ไหวเช่นกัน มือหนาจับเอวบางบีบเคล้นอย่างมันมือพลางกระแทกเข้าออกย้ำๆอยู่อย่างนั้น
“ฮะ..ฮ๊ะ ฮา นุ...แรง..แรงป- อ๊า!!”
คำว่าแรงไปไม่มีความหมายเมื่อมันยังพูดออกมาไม่ทันจบคำ อัคคีต้องกลับไปครางเสียงหวานใหม่อีกครั้งเมื่อดนุยิ่งกระแทกมันเข้ามาแรงกว่าเก่า เมือบางเอื้อมไปจิกที่ต้นแขนแน่นของดนุอย่างอัตโนมัติเพื่อระบายอารมณ์ที่พุ่งสูง อัคคีเหนื่อยหอบและขาวโพลน แต่เขากลับชื่นชอบจนล้มเลิกที่จะบอกให้ช้าลง
“อา… ทำไมครับ? ไม่ดีเหรอ ? ดีไหมครับ?”
“ส..เสียวสิ ดี...อ๊าา ดีมาก”
เขาเสียวมาก ทุกจังหวะที่แท่งนั้นตอกเข้ามามัน
“เร็..ว เร็วอีกนิด ลึกๆเลย”
เสียวจนเขากำลังจะถึงฝั่งฝันเข้าไปทุกที
เราเชื่อมต่อกันอย่างเมามันส์ในกามรส เสียงเฉอะแฉะหยาบโลน และเสียงที่สะโพกของเขากระทบหน้าขาดนุดังลั่นไปทั่วห้องพักส่วนตัวอาจารย์ ยิ่งรู้ว่าสถานที่นี้คือโซฟาในห้องพักอาจารย์ที่ข้างนอกอก็ยังคงมีนักศึกษาอยู่บ้างยิ่งตื่นเต้น มันถึงใจจนเขาไม่สามารถบรรยายอะไรได้อีก เขาได้แต่อ้าปากหอบครางจนน้ำลายซึมที่มุมปาก สติของเขากำลังจะหลุด
“ซี้ด...อา...พี่ครับ ผมจะแตกแล้ว ไม่ไหว” ดนุยิ่งย้ำลงในช่องทางเมื่อเขาใกล้ถึงเต็มที่
“อะ…..อืออ พี่ก็จะแตกเหมือนกัน ระ..แรงๆเลย”
ช่างทรยศประโยคก่อนหน้านี้ แม้จะถูกกระแทกจนสะโพกใกล้จะหักเต็มทีแต่ยามที่ใกล้จะถึงเขายิ่งอยากถูกกระทำอย่างรุนแรงมากขึ้นไปอีก อัคคีชอบทั้งการควบคุมและอยู่ใต้การควบคุม ดนุกระแทกเข้ามาอย่างแรงจนเขารับมือกับความเสียวซ่านนี้ไม่ไหวอีกต่อไป อีกไม่กี่ทีเขาก็ครางเสียงสูงเมื่อแตะจุดที่หวังไว้ หยาดอารมณ์ของอัคคีพวยพุ่งอย่างแรงจนกระเด็นเลอะปลายคาง
อัคคีหวีดร้อง สติของเขาแตะกระเจิง ขาวโพลน มันหล่นหายไปกับการโดนครอบครองเมื่อสักครู่นี้ทั้งหมดแล้ว เขารับรู้เพียงแค่ความหรรษาจากแท่งร้อนของดนุเมื่อครู่เท่านั้น เขาชอบ เขาสนุกและสะใจ
เด็กหนุ่มปลดปล่อยต่อมาหลังจากกระแทกไปอีกสองสามที เขาครางด้วยความพึงพอใจเมื่อได้รีดทุกหยดความต้องการออกมา ดนุค่อยๆถอนตัวตนออกมาจากช่องทางรักที่แดงช้ำ เขารีดถุงยางออก มัดปากแล้วโยนมันไว้สักทีก่อนที่ร่างหนาทิ้งตัวลงทับอาจารย์หนุ่มก่อนจะกอดซุกเอาไว้เพื่อยืนยันว่าเขาไม่ได้กำลังลอยล่องอยู่ในความฝัน
จมูกโด่งไล้เลียสูดดมกลิ่นหอมตามซอกคอก่อนจะกดจูบแรงๆลงไปสองสามที มือหน้าตระกองกอดอาจารย์ร่างบางไว้ในอ้อมแขน เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสุขได้เท่าตอนนี้อีกแล้ว
เขาเพิ่งมีเซ็กส์กับอัคคีในห้องพักอาจารย์
เขาได้อาจารย์อัคคีเป็นเมียแล้วจริงๆ
ดนุมองใบหน้าที่หมดแรงใกล้ๆ เขาพิจรณาแล้วพบว่ามันไม่มีที่ติอะไรเลย จุดโดดเด่นที่มองไกลๆไม่รู้สึกอะไรอย่างดาวสามดวงบนแก้ม แต่ตอนนี้มันกลับน่ารักมากเมื่อมองจากตรงนี้ เขากดจูบลงไปตรงนั้นอีกหนึ่งทีเพื่อแสดงออกถึงความพึงพอใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
“พอ...พอได้แล้ว” อัคคีบ่นอุบ มือเล็บทุบอกดนุอย่างอ่อนเปลี้ย
“ครับๆ….”
“ไม่นึก...ว่าเราจะรุนแรงกับพี่ขนาดนี้ พี่ขึ้นเลข 3 แล้วนะ เบาๆหน่อยสิ”
“เมื่อกี้ยังบอกให้แรงอยู่เลย แล้วตอนแรกก็ให้ท่าผมก่อนนี่ครับ เสื้อซีทรูนี่ก็อีก”
อัคคีหัวเราะเบาๆ ก็แน่ล่ะ เขาให้ท่า แต่ไม่คิดว่าจะออกมารุนแรงขนาดนี้ แต่ก็หยวนล่ะนะ เราต่างก็สุขสมกับสิ่งที่เกิดขึ้น มือเรียวเล็กเอื้อมไปกอดลูบหลังหนาของดนุเบาๆ เขาชอบร่างกายนี้จนอยากบ้าตาย
ดนุเมื่อถูกลูบก็รู้สึกเหมือนมีกระแสความต้องการไหลผ่านอีกครั้ง เขาค่อยๆไล้เส้นผมสีแดงของตนเองมาคลอเคลียบริเวณไหปลาร้า และไล่ต่ำไปใช้ปากงับยอดอกสีชมพูแดงช้ำนั่นเบาๆอีกครั้ง
“ทำอะไร พี่เหนื่อยแล้ว” อัคคีตีไหล่เด็กหนุ่ม อะไรจะติดใจยอดอกทั้งสองของเขาขนาดนั้นกันล่ะ
“ผมเห็นจารย์หยิบออกมาสองซอง แต่เราเพิ่งทำไปครั้งเดียวเอง” ดนุเงยหน้ากลับขึ้นมาใช้สายตาออดอ้อน อัคคีอยากจะบ้า เขาหมดแรงแล้ว ไม่เหลือแรงจะลุกด้วยซ้ำ
“ไม่! พี่หมดแรงแล้วนะ เราทำแรงเกินไป”
“สัญญาครับ รอบนี้จะเบาๆ ไม่กระแทกแบบถี่ๆแล้ว” เด็กหนุ่มจ้องตาอาจารย์ใต้ร่าง ดวงตากลมมีแววคิดหนัก คงจะเหนื่อยจริงๆ
“ถ้าไม่เบาจะปรับตกเลยนะ…..” อัคคีมองอย่างคาดโทษ เขาอนุญาตรอบสองก็เพราะรสเซ็กส์ของเด็กคนนี้มันดีจนไม่อยากให้หยุดแค่รอบเดียวนั่นแหละ
“ตามที่ต้องการเลยครับ” ดนุยกยิ้ม เขากำลังจะหลอมละลายไปกับเปลวเพลิงอีกครั้ง
สาบานได้ว่ารอบนี้มันช้าและเนิบนาบมาก อาจารย์หนุ่มทรมานจนแทบขาดใจ แต่ก็ช่วยไม่ได้ ดนุถือว่าอัคคีอยากได้แบบนี้เอง เราเสพย์สมความสุขกันจนถึงช่วงหัวค่ำ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ถือว่าคุ้มค่า ดนุลืมไปเลยว่าเพื่อนรักอย่างจินต์รอของกินอยู่ที่หอ
.
.
.
“ผม..จะได้มีอะไรกับจารย์อีกไหม”
ดนุถามด้วยความไม่มั่นใจหลังจากเสร็จกิจกรรม เขาค้นพบว่ามันสนุกและดีมากเกินกว่าจะให้มันเป็นความสัมพันธ์แค่รอบเดียวจบ เขายังอยากทดลองกระชากแผงกระดุมเสื้อนั่นแทนทีจะปลดมันทีละเม็ด
“ไม่ได้ส่งตั้ง 13 assignment นี่… ก็มาแก้ให้ครบละกัน”
อัคคีตอบอย่างไม่ใส่ใจในขณะที่กำลังแต่งตัว ดนุยิ้มหน้ายับ นั่นหมายถึงเขาจะมาได้อีกเรื่อยๆจนกว่าจะครบชิ้นงานที่คั่งค้างเอาไว้ แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เขาเองเพิ่งนึกได้ว่าสิ่งที่ทำคือการนอนกับอาจารย์แลกคะแนน และมันก็เป็นสิ่งที่ค่อนข้างน่ากังวล
“แล้วเรื่องของเรา….” ดนุดีใจที่อัคคีอนุญาต ใจจริงเสี้ยวเล็กๆดนุอยากที่จะสานต่อ เขาคิดว่าเราอาจจะเข้ากันได้ แต่เขายังคงกังวลในส่วนของความผิดศีลธรรมที่เกิดขึ้น
“ไม่ต้องกังวลหรอก บอกแล้วไงมีแค่พี่กับนุที่รู้…...แต่ถ้าจะมาหาก็ต้องถามวันก่อนนะ บางวันก็ไม่พร้อม”
“ทำไมล่ะครับ” เด็กหนุ่มติดกระดุมพลางเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ก็บางวันน่ะ….คนอื่นเขาก็นัดพี่มาส่งงานแบบนุเหมือนกันไงล่ะ”
และคำตอบที่ได้ทำเอาเขาไปไม่เป็น และรู้สึกไปต่อไม่ถูก
ดนุชะงักค้าง ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว ที่ได้ครอบครองอัคคีอย่างใกล้ชิด
เขาควรจะรู้ตัวตั้งแต่อาจารย์เเก็บถุงยางเอาไว้ในห้องนี้ไว้ทำไมเยอะแยะ
เขาตกใจ เรื่องสานสัมพันธ์อาจจะต้องพับมันไว้ใต้ความคิด แต่…... ก็ เขารักเสื้อซีทรูสีดำกางเกงหนังนี่มากจริงๆเกินกว่าจะไปคิดอะไรมากกว่านั้น แค่ได้สัมผัสเท่านี้ก็มากเกินพอ
ถ้าได้เอากับคนที่ตรงสเปคอีกหลายครั้งหลายหน แถมแลกกับการไม่ต้องส่ง
ก็ไม่เป็นไร
ยังไง Win-Win กันทั้งคู่อยู่แล้วนี่
END
.
.
.
.
#1Mเนียลอง
จบแบ้ว การอยากลองเขียน NC ครั้งแรกในชีวิตเจรงๆ ตั้งใจว่าอาจจะมีตอนต่อ หรืออาจะจบอยู่แค่นี้ ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน เย้…...บอกเบยว่าตาแหก พิมจนตาแห้งมากจ้า 555
เขินชิบหายเลยว้อย T^T เขียนไปเขินไป กว่าจะกดลงนั่งทำใจแล้วทำใจอีก ฮือ ถ้าแต่งไม่ดีก็อย่าว่ากันนะค้าบ อะกุ่งๆๆๆ ผมอยากท้าทายชีวิต
สนุกมากค่า ตัวเองแต่งดีมากๆแย้วน้า เรารออ่านเรื่องอื่นๆต่อเลย ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ
ตอบลบ